jak powinny wyglądać zęby po zdjęciu aparatu

83 poziom zaufania. Podczas noszenia aparatu mogą pojawić się dolegliwości bólowe, szczególnie po aktywacji łuku. Po kilku dniach dolegliwości powinny ustąpić. Jeśli dolegliwości występują cały czas powinna Pani udać się do swojego lekarza ortodonty w celu omówienia problemu. Lek. dent. Krystyna Pikała Stomatolog , Łódź Drucik stały na zębach wraz z aparatem wyjmowanym, noszona nawet do końca życia. W przeciwnym razie, nawet po zdjęciu aparatu stałego, może nastąpić nawrót wady. Czy zakładanie aparatu ortodontycznego boli? Wiele osób wciąż waha się nad założeniem stałego aparatu ortodontycznego, głównie z uwagi na obawę przed bólem. Koszt aparatu na zęby będzie się różnił w zależności od materiału oraz sposobu montażu, na jaki się zdecydujemy. Jak wygląda przykładowy cennik? Aparat metalowy – 1,5-3 tysięcy złotych, Aparat porcelanowy – 2-4 tysięcy złotych, Aparat szafirowy (kryształowy) – 2,5-5 tysięcy złotych, Aparat lingwalny – 3,5-8 tysięcy Po tych latach od zdjęciu aparatu stałego mam ten aparat na noc, on był zmieniany, dostosowywany itd. Jednak w nocy gdy spie w aparacie zeby sie prostuja, w dzien znowu wracają do swojej pozycji i tak w kółko (pomimo noszenia aparatu stałego po pewnym czasie zęby zaczęły wracać do swojego stanu po uderzeniu). Dbanie o zęby w czasie leczenia ortopedycznego z użyciem tego rodzaju aparatów jest łatwe, ponieważ nie wykorzystuje ono żadnych nieporęcznych urządzeń; wystarczy nitkować zęby raz dziennie i myć je tak jak zwykle po posiłkach. Po szczotkowaniu nakładkę można dokładnie wyczyścić i opłukać, a następnie założyć ponownie. negara di sebelah selatan amerika serikat tts. Witam. Przez 10 miesięcy nosiłam aparat stały samoligaturujący na górę, a na dół przez 8 miesięcy. Aparat zdjęty miałam 3 dni temu, ale odczuwam pewien dyskomfort. Mam dziwne wrażenie "niewygodnego zgryzu" tzn. jakby ostatnie zęby górne z ostatnimi dolnymi dziwnie się schodziły, jakby cały zgryz opierał się tylko na nich, a one były dłuższe od wszystkich, jest to dla mnie bardzo niewygodne. Nie wiem czy to się jeszcze unormuje czy nie, teraz noszę aparat ruchomy przezroczyste nakładki na zęby aby zapobiec ponownemu przesuwaniu. Nie wiem czy ten dyskomfort wynika z błędu mojego ortodonty, ponieważ kiedy mówiłam mu o tym jeszcze w czasie noszenia aparatu, twierdził, ze to przez zamek na dole, który zaczyna przeszkadzać ponieważ zgryz jest prawidłowy. Jednak ja nadal odczuwam te przeszkadzające zęby, co mnie bardzo martwi. Nie wiem czym to może być spowodowane. Kiedy powiedziałam o tym od razu po zdjęciu aparatu, ortodonta spojrzał na zgryz i powiedział, ze nie widzi nic niepokojącego i, że wszystko jest tak jak powinno, a mi zęby nadal przeszkadzają. Bardzo mi zależy aby dowiedzieć się czym może być to spowodowane, a może faktycznie dzięki noszeniu tych nakładek to się ustabilizuje? Jeszcze chciałam wspomnieć o krwawiącej dwójce od strony jedynki i kła, jest to może spowodowane przesuwaniem się jej w stare miejsce? Przed założeniem aparatu to właśnie dwójki były najbardziej wykrzywione ponieważ obydwie były bardzo wysunięte w przód. Bardzo się obawiam, dlatego liczę na odpowiedz specjalisty czym to wszystko może być spowodowane. Z góry dziękuje i pozdrawiam. KamilaAlina StrzałkowskaSpecjalista II stopnia w ortodoncjiDroga Kamielo, Zgryz po ściągnięciu aparatu podlega jeszcze przemodelowaniu, tzn. zęby z czasem zaguzkowują się w możliwie największej ilości punktów kontaktowych. Warto byłoby udać się jeszcze do ortodonty, aby wykonał tzw. ekwilibrajcę zgryzu - tzn. za pomocą kalki artykulacyjnej zaznaczył na zębach punkty pierwszego/nadmiernego kontaktu i zeszlifował je za pomocą wierteł lub krążków ściernych. Ta procedura powinna przyspieszyć stabilizowanie się okluzji. Krwawiące dziąsła są najczęściej symptomem stanu zapalnego. Prawidłowa higiena powinna bardzo szybko wyeliminować ten przykry objaw. Pozdrawiam, Alina Strzałkowska Jak przygotować zdjęcia do prezentacji w galeriach internetowych? W dzisiejszym poradniku opisujemy wszystkie niezbędne działania: od kalibracji monitora, poprzez korektę kolorystyki, kadru, kontrastu i naświetlenia, po dodanie ramki i odpowiednią kompresję. W dzisiejszym odcinku naszego poradnika przybliżymy kilka powszechnych zasad obowiązujących przy prezentowaniu fotografii w Internecie. Niemal każdy, kto głębiej zaczął interesować się fotografią cyfrową odkrył również, że w polskim i światowym Internecie jest wiele miejsc, w których pasjonaci mogą wymieniać się uwagami i spostrzeżeniami dotyczącymi fotografii. W takich miejscach można poznać opinie na temat swoich zdjęć, otrzymać krytykę lub odznaczenie i zaproszenie na wystawę z udziałem własnych prac. Przygotowanie zdjęcia do prezentacji jest kluczowe. Bez odpowiedniego przygotowania nasze zdjęcia prawdopodobnie zostaną usunięte lub nie będą brane pod uwagę. W dzisiejszym odcinku przeprowadzimy przykładową edycję od zgrania z aparatu po prezentację w sieci. Zapraszamy. 1. Pierwsze kroki Zanim zaczniemy poważnie myśleć o przygotowywaniu wielu zdjęć, najpierw musimy sprawdzić kilka następujących elementów naszego komputera, aby uzyskać poprawne efekty: Nasycenie kolorów monitora powinno być przy edycji zdjęć ustawione w trybie normalnym. Jest to istotne, ponieważ sztuczne podbicie nasycenia wprowadza błędy i przekłamania kolorystyczne. Potrzebne opcje znajdziemy w menu ekranowym OSD naszego monitora lub we właściwościach zaawansowanych sterownika wyświetlania panelu sterowania; Kalibracja gammy/kontrastu Jeżeli nasycenie kolorów jest poprawne, następnym krokiem będzie regulacja jasności naszego monitora. Poniżej przedstawiamy przykładową skalę szarości, pod którą możemy kalibrować parametry wyświetlania. Skala przedstawia wykres tonalny od najjaśniejszych do najciemniejszych tonów. Nasze zadanie polega na takim wysterowaniu jasności, by poszczególne tony były odróżnialne, biorąc pod uwagę, że ostatni ciemny ton to czerń a ostatni jasny ton to biel. Jeżeli nie udaje nam się doprowadzić do sytuacji idealnej, gdzie wszystkie tony są wyraźnie odróżnialne, należy pozostać przy jak najbardziej zbliżonym ustawieniu.; Regulacja wyświetlanego obrazu pod kątem temperatury barw W menu ekranowym OSD również powinniśmy zwrócić uwagę na poprawną regulację kolorów i temperatury barwnej. W niektórych monitorach znajdziemy różne profile lub po prostu wartości liczbowe podawane w Kelvinach, a naszym zadaniem będzie dopasowanie temperatury bieli monitora pod kątem głównego oświetlenia w pomieszczeniu, w którym się znajdujemy. Jeśli znajdujemy się w pomieszczeniu, gdzie pada dużo naturalnego światła, możemy spróbować wartość 6500 lub Daylight. Ustawienie wartości 9300 spowoduje ochłodzenie barw, zmniejszenie wartości doprowadzi natomiast do ocieplenia. Powinniśmy wyważyć temperaturę w taki sposób, by obraz był jak najbardziej neutralny i sprawiał wrażenie naturalnego.; Docelowe profile kolorów Profile kolorów są bardzo istotne, jeśli zależy nam na poprawnym wyświetlaniu zdjęcia na innych komputerach. Profil kolorów powinien zostać wybrany już w aparacie, podczas fotografowania. Tańsze aparaty zazwyczaj nie pozwalają nam na zmianę tego ustawienia, warto zatem zajrzeć do instrukcji aparatu i sprawdzić w jakich profilach możemy fotografować. Profil kolorystyczny Adobe RGB jest o wiele bogatszym profilem i nadaje się szczególnie, jeśli zależy nam na wiernym odwzorowaniu kolorystycznym. Zatem polecamy wybór właśnie tego profilu. Profil sRGB natomiast jest profilem kolorów używanych w Internecie, ma żywsze kolory oraz kontrast i jest zawsze używany do wyświetlania obrazu przez przeglądarki internetowe. Ważnym aspektem jest, by nasze zdjęcia miały przypisany swój profil kolorów, brak takiego może spowodować błędną konwersję kolorów przez przeglądarkę i tym samym przekłamania w natężeniu kolorów i jasności zdjęcia.] 2. Diagnoza i praca na oryginale Jeśli dopasowaliśmy już wszystko jak należy, możemy zająć się materiałem do edycji. W naszych korektach posłużymy się aplikacją Adobe Photoshop Elements (wersja również spełnia wymogi naszego poradnika). Nasze przykładowe zdjęcie nie posiada wszelkich defektów, jakie są spotykane, dlatego postaramy się wysunąć wszystkie punkty, na które należy zwrócić uwagę przy edycji. Po otwarciu zdjęcia w edytorze w pierwszej kolejności zwracamy uwagę na: Naświetlenie Jeżeli nasze zdjęcie wykazuje oznaki niedoświetlenia, jest wyprane i nieciekawe, to musimy zrobić korektę naświetlenia. Szerzej o tym pisaliśmy w pierwszym odcinku naszego poradnika. Nasze zdjęcie należy przyciemnić. W tym celu udajemy się do Image/AdjustLightning/Levels, tak jak jest to pokazane na rysunku L1. rys. L1 rys. L2 Następnie, gdy mamy już przed sobą wykres histogramu (rys. L2) zwracamy uwagę na: suwak regulujący czerń, oznaczony numerem jedensuwak odpowiedzialny za tony średnie, oznaczony numerem dwasuwak regulujący biel, oznaczony numerem trzyKażdy z suwaków ma swoje dane wartości, widoczne w okienkach, od których poprowadzone zostały czerwone linie pomocnicze. Regulując suwakiem ekspozycję, wartości w okienkach będą się odpowiednio zmieniać. Dla naszego przykładowego zdjęcia wartość suwaka nr 1 zwiększyliśmy od 0 do 32, co dało nam większą wyrazistość i kontrast zdjęcia (rys. L3). rys. L3 Możliwość konwersji do czerni i bieli Jeżeli wydaje nam się, że nasze zdjęcie nabierze większego wyrazu jako czarno-białe, to możemy spróbować konwersji do skali szarości. W tym celu udajemy się do menu Image/Mode/Grayscale według opisu na rysunku A. Aplikacja może poprosić nas o potwierdzenie wykonania zadania, potwierdzamy przyciskiem Yes. rys. A Kolorystyka Zwracamy uwagę czy kolory są naturalne: niebo jest niebieskie, biele białe bez nalotu żółci i czerwieni. Jeśli występuje problem kolorystyczny, odsyłam również do pierwszej części poradnika, gdzie szerzej opisana została korekta koloru/balansu bieli w trybie QUICK FIX (rys A1). rys. A1 Kontrast Odpowiednio dobrany kontrast również jest częścią przemyślanej prezentacji. Korekty kontrastu dokonujemy za pomocą Image/AdjustLightning/Brightness/Contrast. Kadrowanie i wyrównywanie Odpowiednio skadrowane zdjęcie to już połowa sukcesu na udaną fotografię. Obecne aparaty cyfrowe posiadają matryce o rozdzielczości sięgającej nawet 9MP, co daje nam odrobinę przestrzeni, aby dokonać istotnych korekt. Nasze przykładowe zdjęcie jest przekrzywione, nie zostało idealnie prosto skadrowane. Możemy to zaobserwować po prawej stronie zdjęcia, przy krawędzi futryny. Jeżeli chcemy zdjęcie zaprezentować, musimy obowiązkowo to poprawić. Korekty dokonujemy w trybie "Standard Fix" za pomocą narzędzia Rotate, które odnajdziemy w menu Image/Rotate/Custom (rys R1). rys. R1 Nasze zdjęcie wymaga przesunięcia względem pionu o stopnia. Ocenę należy przeprowadzać "na oko", istnieje możliwość cofnięcia zmian, więc wprowadzamy korekty, aż przyniosą efekty. Jeśli na naszym zdjęciu punkt odniesienia nie daje pewności, że osiągnęliśmy pion, to powinniśmy użyć pomocniczej siatki, którą odnajdziemy w menu View/Grid (rys G1). Siatka potwierdziła naszą korektę, zdjęcie jest już idealnie w pionie. rys. G1 Przystępujemy teraz do wykadrowania zdjęcia. Pracujemy na dużym pliku JPEG, prosto z aparatu o rozmiarach 3008x2000 pikseli, przy rozdzielczości 300dpi. Możemy na tym etapie wykadrować zdjęcie bez zmiany rozmiaru lub wykadrować zdjęcie, podając rozmiar do największej możliwej dla nas do osiągnięcia odbitki. W zależności od rozmiaru zdjęcia w pikselach przy zachowaniu wartości 300dpi mamy do wyboru następujące formaty zdjęć: border=1;sizex=3;sizey=6;headersx=0;headersy=0| Format zdjęcia; Rozmiar w mm; Rozmiar w pixelach; 9x13;89x127;1051x1500; 10x15;102x152;1205x1795; 13x18;127x178;1500x2102; 15x21;152x216;1795x2551; 20x30;203x305;3602x2398 Wykadrujemy nasze zdjęcie do formatu 20x30 (odbitka A4). Cyjanowym kolorem na obrazku G1 zaznaczyłem narzędzie do kadrowania (jest ono również dostępne pod skrótem klawiszowym "C"). Po wybraniu narzędzia musimy wprowadzić współrzędne rozmiaru do menu pomocniczego (zaznaczone na zielono na rysunku K1), pamiętając by wprowadzać wartości w milimetrach lub pixelach a nie centymetrach. rys. K1 Ostrość Na tym etapie powinniśmy się zatrzymać i podjąć pewną decyzję. Zdjęcia z aparatów cyfrowych, szczególnie w formacie JPEG mogą przejawiać miękkość aczkolwiek, jeśli nie planujemy robić żadnych odbitek natychmiastowo, to lepszym wyjściem jest zapisanie skadrowanego zdjęcia w dużym rozmiarze jako TIFF bez ostrzenia na tym etapie. Jeżeli korzystamy z fotolabu cyfrowego, to możemy zlecić poprawne wyostrzenie zdjęcia wyspecjalizowanej załodze laboratorium. Wyostrzenie zdjęcia w dużym rozmiarze i późniejsze zmniejszenie go, spowoduje kolejną utratę jakości i nasz końcowy efekt może wyglądać znacznie gorzej. W naszym tutorialu korektę ostrości wykonujemy dopiero na końcu, przed zapisaniem małej wersji zdjęcia. Zapisanie pliku Nasz wykadrowany plik jest gotowy do zapisania. Z menu File wybieramy opcje Save as, która pozwoli nam na następujące kroki: a.) zapisanie pliku jako JPEG (kompresja stratna, więcej o formatach pisaliśmy w trzecim odcinku poradnika b.) zapisanie jako TIFF Jeżeli zdjęcia są wartościowe i podoba nam się efekt, warto zapisać je w bezstratnym zapisie formatu TIFF. Format ten jest całkowicie kompatybilny z maszynami foto laboratoryjnymi i nie sprawi kłopotu obsłudze zakładu. 3. Przygotowanie wersji prezentacyjnej Zmniejszenie Gdy zapisaliśmy w bezpiecznym miejscu dużą wersję pliku, możemy przystąpić do przygotowania prezentacji. Należy pamiętać o sprawdzeniu czy serwisy, w których zamierzamy prezentować nasze prace, posiadają jakieś restrykcje względem estetyki, rozmiaru czy wagi zdjęć. Ogólnoprzyjętą normą dla rozmiaru i wagi zdjęć w sieci jest zazwyczaj dłuższy bok zdjęcia o rozmiarze nie większym niż 800 pikseli i o wadze 200 kilobajtów. Takiej wielkości plik zawiera wystarczającą do oceny ilość detali. Do zmniejszenia zdjęcia użyjemy narzędzia Image size, które znajdziemy w Image/Resize/Image Size (rys R1). rys. R1 S1 W polu Image Size (rys S1) mamy do sprecyzowania następujące punkty: a.) w polu zielonym musimy się upewnić czy aktywna jest opcja Resample Image i wybrać odpowiednią metodę zmniejszania z menu rozwijanego. Metoda Bicubic jest najlepszym i najpewniejszym sposobem na zmniejszenie zdjęcia, daje najlepsze rezultaty (łagodne przejścia tonalne, jest to opcja wysokiej jakości), lecz może być konieczna korekcja ostrości. Aby tego dodatkowo nie robić i plik nie stracił na ostrości, możemy wybrać metodę Bicubic Sharper. Pamiętajmy jednak, aby oglądać nasze zdjęcie w trybie powiększenia 100% i po zmniejszeniu upewnić się, czy metoda Bicubic Sharper nie przeostrzyła naszego zdjęcia (obiekty na zdjęciu nie powinny wyglądać na przerysowane, jeżeli widzimy wokół nich wyraźną, białą obwódkę, to znaczy, że zostały przeostrzone). W przypadku, gdy zdjęcie zostało przeostrzone, należy cofnąć nasze zmiany skrótem klawiaturowym (Ctrl+Z) lub w menu Edit/Undo i jako metodę zmniejszania wybrać tryb Bicubic. Następnym istotnym punktem jest Constrain Proportions i Scale Styles. Obie opcje powinny być aktywne, dbają o utrzymanie proporcji i skalę zdjęcia. b.) pole zaznaczone żółtym kolorem podaje fizyczne rozmiary dokumentu i aktualną rozdzielczość w dpi przeliczając rozmiar podany w polu niebieskim c.) w polu niebieskim należy wpisać interesującą nas długość boków. Dostępne parametry to Width (szerokość) i Height (wysokość). Jeżeli zaznaczyliśmy odpowiednie opcje w polu zielonym, wystarczy, że określimy długość dłuższego boku a komputer odpowiednio zmniejszy nasze zdjęcie, by nie straciło swoich proporcji. Ramka Dobrym pomysłem jest oprawienie naszego zdjęcia w odpowiednią ramkę. Pamiętajmy jednak o estetyce: ciemne zdjęcia z dużym, białym obramowaniem może być mniej czytelne a różnica kontrastów zbyt duża i drażniąca dla oglądającego. Ramka ma być tylko uzupełnieniem i nie powinna przeszkadzać w odbiorze naszego zdjęcia. Aby dodać ramkę, musimy posłużyć się narzędziem Canvas size, znajdziemy je zaraz pod narzędziem Image Size, którego użyliśmy do zmniejszenia zdjęcia. rys. R2 i R3 Po włączeniu narzędzia Canvas Size musimy koniecznie uaktywnić opcje Relative, jest to kluczowy punkt całego zadania. Po włączeniu opcji Relative (rys. R3) wartości Width i Height powinny być zerowe. Rozmiar ramki określamy w pikselach, wpisana wartość zostanie podzielona na pół i przypisana do boku. Przypisując obu wielkościom 6 pikseli, sprawimy, że zdjęcie z każdej strony będzie posiadało ramkę o grubości 3 pikseli. Koniecznie pamiętajmy, by podawana wartość dała się podzielić przez 2, inaczej ramka po jednej stronie będzie grubsza. Na dole naszego okna jest jeszcze Canvas extension color, służy on do określenia koloru ramki. Za pomocą opcji Other możemy wybrać kolor z palety lub wybrać gotowe kolory: Black (czarny), White (biały) i Gray(szary). Opcje foreground (przedni plan) i background (tło) pobierają dane o kolorze ze schowka kolorów, który znajduje się na głównej belce narzędzi. Najczęściej spotykamy ramki czarne lub białe. Dla naszego zdjęcia wybraliśmy czarną ramkę o grubości 3 pikseli (6/2=3). Zapisanie do sieci Ostatnim krokiem jest odpowiednie skompresowanie zdjęcia do formatu JPEG. Do zapisywania zdjęć, które prezentujemy w sieci używamy narzędzia Save for Web (File/Save for Web rys. W1). rys. W1 Na tym etapie powinniśmy ustalić kilka opcji:cyjanem oznaczone zostały metody i format zapisu. Wybieramy JPEG i bardzo wysoką jakość "Very high". Wartość "Quality" powinna wskazywać 80. Pamiętamy o aktywowaniu opcji "ICC Profile", dzięki temu nasze zdjęcie będzie posiadało profil kolorów i przeglądarka będzie mogła poprawnie zinterpretować kolory naszego zdjęcia. Natomiast opcja "Matte" nie wymaga żadnych kolorem oznaczone zostało okienko porównujące zdjęcie oryginalne i zdjęcie z wybraną kompresją. Waga naszego zdjęcia po kompresji wynosi 202 zaznaczeniu koniecznych opcji wybieramy OK, nadajemy nazwę i zapisujemy nasz plik w wybranym miejscu na dysku. Na tym etapie powinniśmy mieć jedną kopię dużego zdjęcia przygotowanego z myślą o druku oraz małą wersję zapisaną z myślą o prezentacji w internecie. Zamykamy teraz zdjęcie i na pytanie czy zapisać zmiany klikamy No (nie). Jest to bardzo ważny krok, potwierdzenie zapisu spowoduje nadpisanie dużej kopii przez małą. Klikamy No i zamykamy edytor. Nasze zdjęcie jest już poprawnie przygotowane do prezentacji Dowód osobisty jest dokumentem tożsamości. Nikogo zatem nie powinien dziwić fakt, że do tego dokumentu potrzebne jest zdjęcie. Zdjęcie do dowodu osobistego powinno spełniać podstawowe wymagania, by mogło zostać zaakceptowane w urzędzie, w którym składasz wniosek o wydanie dokumentu, jakim jest dowód osobisty. W tym artykule znajdziesz informacje dotyczące wymagań fotografii do dowodu osobistego. Przeczytaj i sprawdź, jak powinno wyglądać zdjęcie do dowodu!W tym artykule:Dlaczego zdjęcie do dowodu jest potrzebne?Kto powinien wykonać zdjęcie do dowodu?Zdjęcie do dowodu – jak powinno wyglądać?Wytyczne do zdjęcia do dowodu osobistegoDlaczego zdjęcie do dowodu jest potrzebne?Zdjęcie jest nieodłącznym elementem każdego dowodu osobistego. Bez fotografii wniosek o wydanie dokumentu zostanie odrzucony. Poza tym, zdjęcie w dowodzie osobistym pozwoli zidentyfikować Twoją osobę w sytuacjach dnia codziennego. Możesz zostać poproszony o okazanie dowodu osobistego zarówno podczas kontroli na drodze, jak i podczas wizyty w banku. Ze względu na fotografię, weryfikacja Twojej tożsamości będzie znacznie łatwiejsza dla odpowiednich powinien wykonać zdjęcie do dowodu?Zdjęcie do dowodu powinna wykonać każda osoba, która ubiega się o wydanie dowodu po raz pierwszy. Oprócz tego, fotografię do dowodu powinien przygotować każdy, kto składa wniosek o wymianę dowodu osobistego (np. w przypadku zmiany danych lub upływającego terminu ważności). Zdjęcie jest potrzebne także wtedy, kiedy zgubisz swój dowód lub gdy zostanie on do dowodu – jak powinno wyglądać?Zdjęcie do dowodu musi spełniać wytyczne odpowiadające fotografii do oficjalnych dokumentów. Do wniosku o wydanie dowodu osobistego nie możesz dołączyć pierwszego lepszego zdjęcia, ponieważ zostanie ono odrzucone. W chwili robienia zdjęcia musisz zastosować się do kilku wskazówek, a także pamiętać o odpowiednim ustawieniu głowy i odsłonięciu naturalnego kształtu twarzy. To tylko niektóre kryteria, jakie powinno spełniać zdjęcie do dowodu. Jeśli jesteś ciekaw, jak powinno wyglądać zdjęcie do dowodu – czytaj dalej!Wytyczne do zdjęcia do dowodu osobistegoPoczątkowo, zrobienie zdjęcia, które spełnia szereg wymogów może wydawać się nieco skomplikowane. Cały proces przebiega jednak bardzo szybko i sprawnie. Wystarczy tylko wprowadzić wszystkie wskazówki w życie, by przygotować zdjęcie odpowiadające fotografii do dowodu i głowaZdjęcie do dowodu musi przedstawiać całą głowę osoby, która ubiega się o wydanie dokumentu. Twarz musi być skierowana prosto tak, aby kontur głowy był widoczny. Pamiętaj, że nic nie może zasłaniać owalu Twojej twarzy. W momencie wykonywania zdjęcia przyjmij neuturalny wyraz twarzy. Musisz pamiętać, że na zdjęciu powinieneś mieć zamknięte na zdjęciuNa zdjęciach, na których pozujesz wraz ze znajomymi uśmiech jest wskazany. Inaczej jest w przypadku zdjęcia do dowodu. Podczas wykonywania zdjęcia do oficjalnych dokumentów nie należy się uśmiechać. Dodatkowo, Twoje zęby nie mogą być widoczne. Zamiast tego, przyjmij naturalny wyraz zdjęcie do dokumentów, w tym także do dowodu osobistego, nie możesz zapomnieć o tym, że Twoje oczy powinny być naturalnie otwarte. Nie powinieneś ich nadmiernie rozszerzać. Patrz prosto w obiektyw aparatu. Jeżeli na co dzień nosisz soczewki kontaktowe, nie musisz zdejmować ich do zdjęcia, o ile nie zmieniają one prawdziwego koloru Twoich do zdjęćJeszcze kilka lat temu, wykonując zdjęcie do dowodu trzeba było przyjąć pozycję lewego półprofilu. Niektóre osoby, które chcą wykonać zdjęcie do dowodu pytają w studiach fotograficznych o pozę, jaką należy przyjąć w momencie wykonywania fotografii. Pamiętaj, że musisz przyjąć pozycję frontalną. Ustaw się na wprost przed obiektywem aparatu i przez chwilę utrzymaj tę do zdjęć do dowodu nie powinien być zbyt mocny. W innym przypadku, urząd nie przyjmie nosisz zarost, ale nie utrudnia rozpoznania Twojej osoby, nie musisz golić się przed wykonaniem zdjęcia do dowodu już wiadomo, zdjęcie do dowodu osobistego musi spełniać szereg wytycznych. Niektóre z nich skupiają się wokół fryzury. Przygotowując zdjęcie dowodowe najlepiej uczesać się tak samo, jak zwykle, na co dzień. Włosy nie mogą zasłaniać owalu twarzy. Jeżeli stylizacja Twoich włosów nie zaburza jednolitego tła zdjęcia, fotografia z pewnością zostanie zaakceptowana w urzędzie, w którym wnioskowałeś o dowód na zdjęciu do dowoduNosisz grzywkę? Jeśli jest dość długa, powinieneś ją spiąć. Kiedy jednak grzywka nie zniekształca kształtu Twojej twarzy, nie musisz nic z nią robić, gdy będziesz przygotowywał fotografię głowy Nakrycia głowy, w tym między innymi kapelusze, czapki, opaski, są niedozwolone. Warto dodać, że możesz mieć nakrycia głowy tylko i wyłącznie, jeśli wymaga tego wyznawana przez Ciebie religia. Na zdjęciach do dowodów osobistych dozwolone są jedynie nakrycia głowy świadczące o wierze. Warto zaznaczyć, że ten przepis dotyczy wyłącznie wspólnot zarejestrowanych na terytorium do dowodu osobistego może zostać wykonane w okularach pod jednym warunkiem – musisz uniknąć odbicia światła w szkłach. Odbicia światła utrudniają rozpoznanie osoby widocznej na fotografii. Okulary nie mogą też zniekształcać owalu twarzy. Osoby, które noszą ciemne okulary korekcyjne, mogą mieć je na zdjęciu, jeśli do wniosku o wydanie dowodu dołączą odpowiednie zaświadczenie potwierdzające nabyte lub wrodzone wady wzroku. Ciemne okulary można mieć na sobie również wtedy, kiedy masz orzeczenie o niepełnosprawności lub stopniu kontaktoweJeśli wnioskujesz o wydanie dowodu osobistego, nie ma potrzeby zdejmowania soczewek kontaktowych. Musisz wiedzieć, że soczewki są dozwolone, jeśli nie wpływają na zmianę koloru oczu osoby widocznej na do dowodu osobistego musi spełniać określone wymagania dotyczące biżuterii. Biżuteria nie może być zbyt duża. Gdy biżuteria zasłoni owal Twojej twarzy, zdjęcie może nie zostać zaakceptowane w urzędzie. W momencie przygotowywania zdjęcia do dowodu osobistego miej na sobie delikatną zdjęciaZdjęcia do dowodu osobistego muszą być kolorowe. Dodatkowo, musisz skupić się na przygotowaniu fotografii dobrej jakości. Nie można pominąć jednolitego tła zdjęcia. Warto zatem przygotować fotografię na tle białej ściany. Zdjęcie do dowodu osobistego musi być pozbawione cieni. Twoja twarz powinna być zatem równomiernie do dowodu dla dzieckaDziecko, które jeszcze nie ukończyło 5. r. ż., może przyjąć na zdjęciu nienaturalny wyraz twarzy (np. otwarte usta, zamknięte oczy).Tło na zdjęciuZdjęcie do dowodu musi być wykonane na jednolitym, jasnym tle. Przygotuj fotografię na tle białej na zdjęciuZdjęcia do dowodu osobistego powinny być całkowicie pozbawione cieni. Zadbaj o to, by od góry zdjęcia, aż po jego dolną część, Twoja postura była dobrze widoczna. Ważne jest oświetlone jednolicie pomieszczenie. Do przygotowania fotografii możesz wykorzystać światło dzienne wpadające do pokoju. Twoja twarz powinna być równomiernie oświetlona. W celu uniknięcia cieni możesz stanąć naprzeciwko osoby na zdjęciuW przypadku oficjalnych dokumentów, w tym także dowodów osobistych, na zdjęciu musi znajdować się tylko i wyłącznie jedna osoba (w tym przypadku będzie to osoba, która ubiega się o wydanie dowodu osobistego).Ubiór do zdjęciaZastanawiasz się, jaki strój będzie odpowiedni do przygotowania zdjęcia do dowodu? Najlepiej ubierz się tak, jak zwykle ubierasz się do pracy. Istnieje tylko kilka wymagań dotyczących ubioru. Najlepiej unikać białych koszulek, które sprawią, że będziesz wyglądał jak duch. Jeśli masz możliwość, do zdjęcia nie zakładaj jaskrawych ubrań, wyjątkowo krzykliwych wzorów, a także głębokich oraz inne programy do obróbki zdjęćW przypadku dowodów osobistych oraz innych dokumentów oficjalnych, wszelkie przeróbki przy pomocy popularnego Photoshopa lub innych programów graficznych, nie są zdjęciaZdjęcie dostarczane do urzędu w formie papierowej musi być aktualne. Zdjęcie dowodowe trzeba wykonać do 6 miesięcy przed złożeniem wniosku o wydanie dowodu osobistego. Możesz wykorzystać fotografię, którą w ostatnim czasie przygotowywałeś np. do paszportu lub prawa jazdy, jednak kiedy będą one wykonane więcej niż pół roku przed wizytą w urzędzie, mogą zostać Photo OnlineJeszcze kilka lat temu zdjęcie do dowodu osobistego można było wykonać wyłącznie w studiu fotograficznym. Obecnie można wykorzystać innowacyjne narzędzie – Passport Photo Online. Dzięki tej nowoczesnej technologii wykorzystującej sztuczną inteligencję, wykonasz zdjęcie do dowodu osobistego, nawet nie ruszając się z kanapy. Co więcej, Twój portfel na tym nie ucierpi ‒ zaoszczędzisz nawet do 50% ceny! Zrób zdjęcie dokumentowe wygodnie, bez wizyty w zakładzie fotograficznym!PodsumowanieZdjęcie do dowodu osobistego jest obowiązkowym elementem każdego dowodu osobistego. Można je wykonać w fotobudkach, studiach fotograficznych, jak również w domu, przy pomocy Passport Photo Online. Korzystając z tego inteligentnego narzędzia szybko i sprawnie wykonasz zdjęcia odpowiadające fotografii dowodowej. Przetestuj, a sam zobaczysz, jakie to proste i w dodatku wygodne!Czy mogę się uśmiechnąć na zdjęciu do dowodu osobistego?Robiąc zdjęcie do dowodu osobistego zachowaj naturalny wyraz twarzy. Nie powinieneś się uśmiechać, ponieważ uśmiech oraz inne miny utrudniają rozpoznanie Cię podczas różnych kontroli i sytuacji codziennych. Pamiętaj, że musisz mieć otwarte oczy oraz zamknięte mogę mieć soczewki kontaktowe na zdjęciu do dowodu?W przypadku zdjęć dowodowych, można mieć założone soczewki kontaktowe, jeśli nie zmieniają one koloru Twoich mogę mieć na sobie kapelusz w momencie robienia zdjęcia?Podczas wykonywania zdjęcia do dowodu osobistego należy pamiętać o zdjęciu wszelkich nakryć głowy, w tym także kapeluszy. Wyjątek stanowią nakrycia głowy świadczące o przynależności do określonej wspólnoty wyznaniowej (dotyczy to wyłącznie wspólnot zarejestrowanych w Polsce). Jeśli zatem nosisz nakrycie głowy ze względu na wyznawaną religię, możesz mieć je na sobie. W tej sytuacji do wniosku o wydanie dowodu osobistego należy dołączyć specjalne powinno wyglądać tło mojego zdjęcia do dowodu?Tło zdjęcia musi być jasne, jednolite, a w dodatku nienaruszone. Jeśli fryzura lub biżuteria nie zaburza jednolitego tła zdjęcia, możesz mieć je na zdjęciu. W innej sytuacji możesz liczyć się z odrzuceniem zdjęcia przez na zdjęciu mogę pozować w okularach z ciemnymi szkłami?Okulary z ciemnymi szkłami mogą mieć osoby, które borykają się z wrodzonymi lub nabytymi wadami narządu wzroku. Dodatkowo, do wniosku oraz niezbędnych dokumentów trzeba dołączyć zaświadczenie od lekarza o niepełnosprawności lub stopniu wykonaniem zdjęcia do dowodu należy sprawdzić kryteria dotyczące fotografii do dowodu osobistego na oficjalnej stronie rządowej. Kategoria: Klinika, Dodano: ortodontyczne jest rozciągnięte w czasie. Przed jego podjęciem zawsze zadajemy sobie pytania: jak dane leczenie wpłynie na pacjenta i jakie będą rezultaty po zdjęciu aparatu? Żeby wiedzieć, dokąd się zmierza, trzeba mieć wytyczony plan oraz zamierzone cele, które chce się osiągnąć. Do każdego pacjenta podchodzi się indywidualnie, jego leczenie jest spersonalizowane, jednakże są pewne standardy i wytyczne, za którymi powinniśmy podążać. Cele, które muszą być spełnione, możemy pogrupować w 7 kategorii: estetykę całej twarzy, estetykę zębów, funkcjonalną okluzję i stabilność, drogi oddechowe, zdrowie przyzębia oraz satysfakcję najczęściej używaną definicją ideału, do którego dąży się podczas leczenia ortodontycznego, były wytyczne, które zaproponował Andrews podczas swoich badań [1]: Relacja trzonowców – pierwszy górny trzonowiec ma 3 mocne punkty kontaktu z pierwszym i drugim dolnym trzonowcem: dystalna listewka brzeżna pierwszego górnego trzonowca okluduje z mezjalną listewką brzeżną pierwszego dolnego trzonowca, guzek mezjalny policzkowy pierwszego trzonowca stałego górnego znajduje się w bruździe policzkowej pierwszego stałego dolnego trzonowca, guzek mezjalny podniebienny pierwszego górnego trzonowca znajduje się w bruździe centralnej pierwszego trzonowca dolnego, guzki policzkowe przedtrzonowców szczęki posiadają relację guzek – obszar styczny z przedtrzonowcami dolnymi, kły szczęki posiadają relację guzek – obszar styczny z kłem oraz przedtrzonowcem żuchwy, szczyt guzka leży mezjalnie od wcięcia, siekacze szczęki nachodzą na siekacze żuchwy, a linie pośrodkowe się pokrywają. Angulacja koron – część okluzyjna koron jest ustawiona bardziej mezjalnie niż część dziąsłowa. Inklinacja koron (torgue) – wszystkie zęby, oprócz siekaczy w szczęce, mają negatywną (językową) inklinację, siekacze w szczęce mają pozytywną (wargową) inklinację. Brak rotacji. Ciasne punkty styczne. Płaska bądź delikatnie wklęsła krzywa jak do wytycznych tych powinniśmy dążyć w stanie statycznym, to w dynamicznym środowisku (jakim jest układ stomatognatyczny) nie są one wystarczające. Co więc powinniśmy zrobić, by korekta położenia zębów, którą zapewnimy pacjentowi, była stabilna? Zanim będziemy mogli przejść do wyznaczania celów odpowiednich dla danego pacjenta, powinniśmy zebrać wszystkie potrzebne poprawnie przeprowadzone leczenie powinno być poprzedzone staranną diagnozą. Miejscem, od którego powinniśmy zacząć wg filozofii Akademii Dawsona, jest zawsze staw skroniowo-żuchwowy. Kiedy mamy pewność, że SSŻ jest zdrowy, możemy przejść do wyznaczania jego prawidłowej pozycji – relacji centralnej [2]. Dopiero z tej – najbardziej stabilnej i powtarzalnej – pozycji powinniśmy stawiać nasze rozpoznanie oraz formułować dalsze cele 1a. Widok okluzyjny szczęki ukazujący starcie zębów oraz punkty pierwszego 1b. Widok okluzyjny żuchwy ukazujący stracie zębów oraz punkty pierwszego każdego pacjenta podchodzimy kompleksowo – znaczy to, że bierzemy pod uwagę staw, mięśnie, zęby oraz przyzębie. Przed podjęciem jakiegokolwiek działania każdy pacjent przechodzi przez fazę dokładnej diagnostyki. Składają się na nią między innymi: badanie przesiewowe pod kątem nowotworu okolicy twarzoczaszki, palpacja mięśni, badanie stawu skroniowo-żuchowego (zakresu jego ruchomości, test obciążenia w centralnej relacji oraz osłuchiwanie pracy stawu dopplerem). Następnie przechodzimy do badania zębów i przyzębia. Po sprawdzeniu aspektów biologicznych, czyli kontroli higieny, próchnicy oraz problemów periodontologicznych, zwracamy uwagę na oznaki choroby okluzyjnej – nadmierne starcie, ruchomość oraz migrację zębów(fot. 1). Kiedy mamy przed sobą komplet badań, zdjęcia pacjenta, modele zaartykulowane w centralnej relacji i zdjęcia RTG, przystępujemy do analizy przypadku. Najpierw w 2D na zdjęciach, następnie w 3D na modelach zamontowanych w artykulatorze z użyciem łuku twarzowego oraz kęska w centralnej relacji, gdzie wykonujemy set-up ortododontyczny [3].Co powinno zapewnić leczenie ortodontyczneLeczenie ortodontyczne powinno zapewnić lub poprawić następujące kwestie: Estetyka całej twarzyDo jej zaplanowania wykorzystujemy cyfrowe zdjęcia wykonane podczas diagnostyki. Fotografię pacjenta oceniamy w dwóch projekcjach: z przodu oraz z profilu. Cała twarz powinna wyglądać harmonijnie podczas spoczynku oraz uśmiechu. Planujemy ekspozycję siekaczy w pozycji spoczynkowej, która powinna wynosić około 3 mm u młodych pacjentów oraz podczas maksymalnego uśmiechu – gdzie powinniśmy eksponować całe zęby. Zwracamy uwagę, czy wcięcie pomiędzy siekaczami jest równoległe z linią pośrodkową twarzy oraz prostopadłe do płaszczyzny okluzji szczęki. Na zdjęciu bocznym oceniamy między innymi pozycję wargi górnej, dolnej oraz brody w stosunku do linii poprowadzonej od punktu subnasale w dół równoległej do płaszczyzny czołowej pacjenta (linia Arnetta) (fot. 2). Mierzymy kąt nosowo-wargowy, zwracamy uwagę na grubość oraz długość wargi górnej – daje nam to informację, gdzie powinny się znaleźć brzegi sieczne siekaczy, by twarz wyglądała spójnie. Podczas uśmiechu brzegi sieczne siekaczy górnych powinny dotykać granicy pomiędzy częścią suchą a częścią mokrą wargi dolnej. Posiłkujemy się również zdjęciem cefalometrycznym, gdzie oprócz typowych pomiarów liniowych i kątowych możemy także ocenić idealną pozycję siekaczy górnych i dolnych. Powinny one być odpowiednio w rzucie kolca nosowego przedniego oraz punktu pogonion. Nadanie odpowiedniej inklinacji siekaczom szczęki zapewnia prawidłowe podparcie wargi Estetyka zębowa – zwana inaczej makroestetykąPowinna ona zapewnić między innymi prawidłowe ułożenie girlandy dziąsłowej (siekacze centralne i kły na tym samym poziomie, siekacze boczne 0,5 mm niżej) (fot. 3). Musimy myśleć również o wymiarach poprzecznych zębów, które powinny mieć zapewnioną złotą proporcję (jeśli szerokość siekacza bocznego wynosi x, to: siekacz centralny ma 1,6 x, a połowa kła powinna się równać 0,6 x). Kiedy zastanawiamy się nad obecnością czarnych trójkątów, musimy różnicować, kiedy problem ten występuje z powodu kształtu zębów, braku podparcia kostnego czy choroby przyzębia. U osób dorosłych, które straciły (z powodu urazu, próchnicy czy na skutek choroby okluzyjnej) część struktury zębów, kształt bądź ich proporcje nie są prawidłowe, wskazana jest współpraca z protetykiem. Protetyk po idealnym ustawieniu zębów wykonuje na nich prace protetyczne. Nieodzowna jest multidyscyplinarna kooperacja również u pacjentów, którzy w przeszłości stracili któryś ząb lub nie mają jego zawiązka od urodzenia. W takich przypadkach poprzez leczenie ortodontyczne odtwarzamy miejsce na odbudowę podpartą na przykład na 3. Współpraca ortodonty oraz protetyka podczas planowania leczenia jest niezmiernie okluzjaRozważania na ten temat zaczynamy od znalezienia centralnej relacji w stawie skroniowo-żuchwowym. Dopiero z tej pozycji możemy wyznaczać cele okluzyjne [4]. Nie robimy tego oczywiście w jamie ustnej pacjenta, używamy modeli zamontowanych w artykulatorze (fot. 4). Zęby pod koniec leczenia powinny być tak ustawione, by w centralnej relacji nie było żadnych przeszkód zgryzowych – podczas zamykania wszystkie zęby muszą kontaktować się jednocześnie. Punkty kontaktu muszą być równe na wszystkich zębach oraz w specyficznych miejscach na każdym z nich. W szczęce zęby boczne obciążone powinny być poprzez szczyty guzków podniebiennych, w żuchwie – policzkowych. Nie możemy dopuścić, by kalka zgryzowa odbijała się na stoku guzka! W celu osiągnięcia tego często po skończeniu leczenia ortodontycznego potrzebne jest wykonanie ekwilibracji, czyli takiego ukształtowania powierzchni szkliwa, by zapewnić wskazane determinanty [5, 6]. Zęby przednie powinny w ruchach protruzyjnych powodować natychmiastową dyskluzję w odcinku bocznym, to samo tyczy się kła oraz ruchów bocznych. By to zapewnić, zęby przednie muszą mieć odpowiednie overbite i overjet [7].Fot. 4. Modele zaartykulowane w centralnej przyzębia. Podczas aktywnej fazy leczenia musimy pamiętać o ograniczeniach kostnych oraz odpowiednio diagnozować stan przyzębia. Brak lub mała ilość dziąsła rogowaciejącego czy przyczep wędzidła policzków lub warg blisko girlandy dziąsłowej to wskazania do chirurgii dziąsłowej. Dopiero po odtworzeniu prawidłowej architektury dziąsłowej jesteśmy w stanie zapewnić stabilność przyzębia w czasie. Podczas leczenia powinniśmy uważać, by nie przekroczyć cienkiej granicy, jaką jest blaszka zbita wyrostka zębodołowego, ponieważ wyjście korzenia lub jego części poza wyrostek predysponuje do odsłaniania się szyjek zębowych (fot. 5).Fot. 5. Porównanie maksymalnego zaguzkowania i centralnej leczenia musimy również zwracać uwagę na drogi oddechowe oraz, co się z tym wiąże, odpowiednią ilość miejsca dla języka. W wielu przypadkach odtworzenie miejsca dla języka (np. poprzez rozładowanie stłoczeń) umożliwia mu ułożenie się w naturalnej pozycji, co jest wystarczające, aby w znaczący sposób polepszyć drożność dróg oddechowych. Jednak w niektórych przypadkach, u pacjentów z wadami kostnymi, samą ortodoncją nie jesteśmy w stanie rozwiązać tego problemu. Wówczas wskazana jest współpraca z chirurgiem którą musimy zapewnić, jest stabilność. Jest ona ściśle związana z punktami poprzednimi. Leczenie ortodontyczne będzie stabilne tylko wtedy, gdy stabilna pozycja maksymalnego zaguzkowania zębów będzie w harmonii ze stabilną muskularno-szkieletową pozycją kłykci w stawie skroniowo-żuchwowym [8]. Poszczególne grupy zębowe powinny spełniać swoje funkcje – zęby boczne przenoszą siły zgryzowe wzdłuż swojej długiej osi, a zęby przednie zapewniają prowadzenia z jednoczesną dyskluzją w odcinku bocznym [9].Ostatnią, ale nie mniej ważną rzeczą, którą musimy brać pod uwagę, są oczekiwania pacjenta. Nie zawsze to, co my postrzegamy jako ideał, do którego powinno się dążyć, jest równoznaczne z poczuciem estetyki pacjenta. Dobrym przykładem jest próba zamknięcia diastemy. Dla nas, stomatologów, jest to mało estetyczne, a dla pacjenta może to być cecha charakterystyczna, z którą się leczenia ortodontycznego jest wyzwaniem. Nie ma jednego, standardowego trybu postępowania czy jednej sekwencji aktywacji aparatu, która działałaby u wszystkich pacjentów. Tylko dzięki dokładnej diagnozie i stworzeniu odpowiedniego indywidualnego planu leczenia danego przypadku jesteśmy w stanie zapewnić przewidywalne, estetyczne oraz trwałe Andrews The sic keys to normal occlusion. „Am J. Orthod.” 63, 1972, pp. Dawson Functional Occlusion From TMJ to Smile Cordray DDS, MS: The importance of the seated condylar position in orthodontic correction, „Quintessence International” Volume 33, no 4, 2002, pp. Freeland Articulators in Orthodontics, Seminars in Orthodontics, Vol 18, no 1 (March), 2012, pp. Roth Temporomandibular Pain Dysfunction and Occlusal Relationships, The Angle Orthodontist Vol. 43, 1973, pp. Roth The Maintenace System and Occlusal Dynamics, „Dental Clinics of North America” – Vol. 20, no. 4, October 1976, pp. Girardot Jr. (editor): Goal-Directed Orthodontic, Okeson Management of Temporomandibular Disorders an Occlusion. 5th ed. St Louis, CV Mosby 2003: Crawford Condylar axis position, as determined by the occlusion and measured by the CPI instrument, and signs and symptoms of temporomandibular dysfunction. „Angle Orthod” 1999; 69: of stable orthodonticsAutor:lek. dent. Robert Białach Praktyka Dentystyczna Stankowscy, PoznańStreszczenie:Leczeniem ortodontycznym jesteśmy w stanie poprawić zarówno wygląd zębów, jak i całej twarzy. Naszym celem jest jednak nie tylko estetyka, dążymy również do prawidłowego funkcjonowania całego układu stomatognatycznego oraz długoczasowej stabilności. Jakie są cechy leczenia, które spełnia te wymagania? By leczenie było przewidywalne i kompletne, musimy dążyć do harmonii pomiędzy wszystkimi elementami układu: między stawem skroniowo-żuchwowym, mięśniami, zębami i orthodontic treatment we can improve teeth and whole face appearance. Except estetics, our goals are: proper function of stomatognatic system and longterm stability. What are these treatment solutions which fulfill that conditions? For predictable and complete treatment we have to gain harmony between each part of the system: temporo-mandibular joint, muscles, teeth and do następnej strony Coraz więcej osób jest świadomych, że równy zgryz to nie tylko kwestia estetyczna, ale przede wszystkim zdrowotna. Dlatego aparaty ortodontyczne są coraz częściej noszone, również przez dzieci. Jednak założenie aparatu to tylko pierwszy krok do pięknego uśmiechu. Szczególnie ważna staje się w tym momencie właściwa higiena jamy ustnej. Ekspert radzi, jak dbać o zęby z aparatem ortodontycznym, aby móc cieszyć się pięknym i zdrowym uśmiechem. Dlaczego zęby z aparatem ortodontycznym są bardziej podatne na powstawanie nowych ubytków? Bardzo ważną kwestią w czasie noszenia aparatu ortodontycznego jest szczególna dbałość o higienę jamy ustnej i niedopuszczenie do powstawania płytki nazębnej. To właśnie w niej gromadzą się bakterie z gatunku Streptococcus mutans. Powodują one powstawanie kwaśnego pH w jamie ustnej, co osłabia szkliwo. W efekcie zęby stają się bardziej podatne na powstawanie nowych ubytków. Szkodliwej działalności tych bakterii sprzyja zbyt długi czas zalegania pokarmu w jamie ustnej. Tymczasem stałe aparaty utrudniają usuwanie jego resztek oraz przepływ śliny w naturalny sposób oczyszczającej zęby, co z kolei ułatwia działanie Streptococcus mutans. Jak często i prawidłowo myć zęby z aparatem ortodontycznym? Z uwagi na utrudniony dostęp do powierzchni zębów, na które założono aparat należy myć je częściej, odpowiednią techniką. Nauczyć się jej trzeba pod okiem eksperta – ortodonty lub higienistki stomatologicznej. Anita Walczak radzi, jak robić to prawidłowo – Należy najpierw wyjąć wszystkie ruchome części aparatu. Następnie szczoteczkę ustawiamy na powierzchni zęba z aparatem wykonując ruchy okrężne. Zwracamy szczególną uwagę na okolicę nad zamkiem ortodontycznym. Na każdy ząb poświęcamy ok. 10 sekund. Powinna to być specjalna szczoteczka ortodontyczna o małej główce i miękkim włosiu. Miejsca przy aparacie należy czyścić szczególnie delikatnie, aby go nie uszkodzić. Ważne, aby w przypadku młodszych pacjentów zęby myli im rodzice. Z kolei starsze dzieci powinny robić to pod ich nadzorem. W przypadku noszenia aparatu ortodontycznego zalecane jest częstsze mycie zębów. Zęby z aparatem szczotkuje się kilka razy dziennie: rano przed śniadaniem, następnie po śniadaniu i po obiedzie, aby pozbyć się resztek posiłku oraz wieczorem przed snem. Wieczorny rytuał jest szczególnie ważny, ponieważ w nocy organizm produkuje mniej oczyszczającej zęby śliny, której przepływ jak wspominałam, utrudnia dodatkowo aparat. O czym jeszcze trzeba pamiętać? 42% pytanych mam nie stosuje żadnych dodatkowych praktyk związanych z higieną jamy ustnej w czasie, gdy ich pociecha nosi aparat ortodontyczny. Tymczasem używanie specjalnych przyborów, które pomagają czyścić trudno dostępne miejsca i szczeliny międzyzębowe oraz wprowadzenie dodatkowych rozwiązań wspierających to konieczność w dbaniu o zęby w tym okresie. Warto sięgnąć po innowacyjny preparat zawierający dobroczynny szczep Streptococcus salivarius M18, którego skuteczność wykazały badania naukowe. Szczep ten wspiera produkcję korzystnych dla organizmu lantybiotyków – substancji, które działają przeciwko wspomnianym bakteriom Streptococcus mutans. Produkuje on także enzymy, które zapewniają odpowiednie pH w jamie ustnej i redukują akumulację płytki nazębnej. Jedno z badań wykazało, że u dzieci, które przez 3 miesiące przyjmowały preparat zawierający szczep Streptococcus salivarius M18 płytka nazębna została zredukowana o 50%, a szansa na uniknięcie nowych ubytków zwiększyła się ponad 3-krotnie. Będzie to więc wartościowe wsparcie w codziennym dbaniu o zęby z aparatem Streptococcus salivarius M18 jako jedyny na rynku zawiera Dentisal. To preparat przeznaczony dla wszystkich dzieci powyżej 3. roku życia i dorosłych. W szczególności polecany jest właśnie osobom noszącym aparaty ortodontyczne i z predyspozycjami do odkładania się płytki nazębnej, a także dzieciom w trakcie wymiany zębów mlecznych i osobom po zabiegach stomatologicznych (np. profesjonalnego czyszczenia zębów czy wypełniania ubytków). Ma postać pastylek do ssania o truskawkowym smaku. Wystarczy, że dziecko będzie ssać jedną po każdym wieczornym myciu zębów. Ważne jednak, aby potem już nic nie jadło ani nie piło – by szczep mógł skutecznie skolonizować jamę ustną. W ten sposób stosowanie preparatu Dentisal pomoże utrzymać właściwą higienę jamy ustnej, w momencie, gdy jest ona znacznie utrudniona. Dzięki temu, po zdjęciu aparatu dziecko będzie mogło cieszyć się pięknym, a przede wszystkim zdrowym uśmiechem. Anita Walczak

jak powinny wyglądać zęby po zdjęciu aparatu